AME.MTC

ame.mtc หรือ พฤกษ์
นิสิตแพทย์ชั้นปีที่ 6 ผู้เติบโตมากับการวาดรูปเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

พฤกษ์ไม่อาจจำได้แน่ชัดว่าเริ่มวาดรูปตั้งแต่เมื่อใด รู้เพียงว่าในวัยเด็กเขามักขีดเขียนสิ่งที่เห็นลงบนกระดาษอยู่เสมอ ความทรงจำที่ชัดเจนที่สุด คือช่วงเวลาที่แอบวาดเล่นระหว่างเรียน สมุดเรียนเต็มไปด้วยลายเส้นเล็ก ๆ ที่ไม่เกี่ยวกับบทเรียน แต่กลับเป็นพื้นที่เล็ก ๆ ที่ช่วยคลายความเบื่อและความเครียดโดยไม่รู้ตัว

จากดินสอ สีไม้ และสีโปสเตอร์ในห้องเรียนศิลปะ สู่การได้ลองใช้สื่อที่จริงจังมากขึ้น—สีอะคริลิก—ในช่วงก่อนเข้าเรียนแพทย์ จากการชักชวนของเพื่อน นั่นกลายเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญที่ทำให้พฤกษ์ตกหลุมรักการวาดภาพ และเลือกใช้อะคริลิกเป็นสื่อหลักมาจนถึงปัจจุบัน

แรกเริ่มเขาใช้พู่กันตามวิถีทั่วไป แต่เมื่อหันมาวาดสิ่งที่อยู่ในใจแทนที่จะวาดตามแบบ ความละเอียดของพู่กันกลับกลายเป็นข้อจำกัดที่ทำให้ความสนุกถูกลดทอนลง จนกลายเป็นความกดดันให้ผลงานต้อง “สวย” หรือ “สมบูรณ์แบบ” พฤกษ์จึงค่อย ๆ เปลี่ยนมาวาดด้วยนิ้ว จนทุกวันนี้การวาดด้วยนิ้วกลายเป็นภาษาหลักทางศิลปะของเขา เป็นวิธีส่งอารมณ์ออกไปอย่างตรงไปตรงมา โดยไม่ต้องผ่านตัวกลางใด ๆ